Dag 5: op bezoek bij de burgemeester

Dag 5: Op bezoek bij de burgemeester

Vanmorgen zijn we om 06.00 uur opgestaan. Er staat een heerlijk ontbijt voor ons klaar: een broodje ei en een uitgebreide fruitsalade. Onze dagrugtassen zitten vol, want een belooft een prachtige, lange dag te worden. In twee bussen vertrekken we naar Tierralta. Helaas blijft Bram thuis door een flinke migraine, Martijn vergezelt hem op de accommodatie. Pastor Enrique heeft de bescherming van de lokale overheid ontvangen voor de Muskathlon met alle ondersteuning. Als dank hiervoor komen we als groep naar het gemeentehuis en mogen we de burgemeester ontmoeten. Hoe dit er concreet uit zal komen was bij ons niet bekend. De weg ernaartoe gaat grotendeels over asfalt, wat een verademing!

Na een soepele rit komen we aan in een mooi stadje, waar op het plein een podium staat. Verschillende traditionele Colombiaanse danseressen in prachtige jurken heten ons welkom. Muziek klinkt op maximaal volume uit de speakers. De stoelen staan klaar en alles is gereed. We worden welkom geheten en voelen ons zeer welkom. De gemeente is hard bezig met de vierde vredesbesprekingen in de regio en het is een prachtig signaal dat zoveel mensen uit Europa vandaag aanwezig zijn. We kregen een pitch te horen hoe mooi de stad is en dat je er alles kunt vinden. De call-to-action was om dit verder te vertellen in Nederland en jullie te vragen om Colombia te bezoeken, dus bij deze.

Vervolgens wordt Pastor Enrique op het podium gevraagd en wordt er een gebed uitgesproken. De burgemeester pakt zijn vrouw stevig vast en vol verwachting luisteren ze naar het gebed van Pastor Enrique. De tranen rollen over de wangen van de vrouw van de burgemeester. Zij hebben zo het verlangen dat God tot zegen mag zijn voor de gemeente. Dat er vrede mag komen en het evangelie mag klinken. Wij worden hier stil van. Stel je eens voor dat dit in Amsterdam zou gebeuren? Vanuit de lokale overheid een diep verlangen naar vrede en het enthousiasme om het evangelie te delen. Als we bidden is veel mogelijk. Op de rug van het overhemd van de burgemeester staat de tekst: ‘Vrede = geluk’.

Jesse wordt op het podium uitgenodigd en mag de burgemeester en Pastor Enrique bedanken voor het warme welkom. Op de rug van Jesse’s T-shirt staat: ‘A person of peace’. Er volgde een woordgrap en de uitnodiging om van shirt te ruilen, wat wordt gehonoreerd. Jesse nodigt de groep uit op het podium en we zingen het nummer ‘The Blessing’. Voor ons staan de gemeentewerkers, de politie, stratenvegers, leraren en iedereen zingt mee. De handen worden uitgestrekt naar de hemel en als één lichaam zingen we ‘Amen’. Wat een verbondenheid. Dit is familie, terwijl we niet dezelfde taal spreken. Vervolgens worden we overladen met lekkernijen: koffie, smoothies, koekjes en nog veel meer.

We nemen afscheid en gaan terug naar de bus. Helaas is de motor van de bus overleden. De ene groep pakt het kleine busje en de andere wacht op een nieuwe bus. Onderweg komt het kleine busje echter vast te zitten in de modder. Er moeten vier sterke Muskathleten aan te pas komen om het busje los te trekken. Het lijkt wel of we niet op de volgende bestemming mogen aankomen. We reizen naar het project dat Open Doors voor vier kerken heeft aangekocht. Met dit stuk land kunnen meeste kwetsbaren van de gemeente voorzien worden van voedsel. De gemeente wacht op ons. Via een bamboe brug steken we de rivier over. Het is warm, we hebben het gevoel dat we nu echt in de jungle zitten. Er staan lange tafels klaar en ze kijken vol verwachting uit naar onze komst. Er wordt een heerlijke lunch geserveerd. Kip met rijst en een salade, een heerlijke limonade en een traditionele kaassoep. Er heerst extreme armoede maar er wordt rijkelijk voor ons gezorgd, dit maakt ons dankbare mensen.

De pastor verteld hoe dit stuk grond in hun bezit is gekomen. Hij leidt ons in kleine groepen rond. Er staan veel bananen- en cacaobomen. Er zijn gemeenteleden die hun persoonlijke verhaal delen. Zij hebben de extreme vervolging meegemaakt van twintig jaar geleden. Gemeenteleden die verschillende broers hebben verloren en gemeenteleden die werden verplicht om de milities te helpen met het afpersen. Een tijd waarin de lokale overheid en politie de regio ontvluchtten. Wat een heftige verhalen, waarbij wij dankbaar mogen zijn dat we geloofsvrijheid hebben en een overheid die voor de burgers wil opkomen. Maar waarom zijn wij in Nederland zo gereserveerd om voor ons geloof uit te komen? Het zijn vragen die door de getuigenissen naar boven komen. We bidden met elkaar en zegenen de kinderen die aanwezig zijn.

We rijden weer terug naar onze accommodatie en na twee uur komen we aan op ‘Los Gansos’. De maaltijd staat al op tafel, een flink steak met friet. Bram is heerlijk uitgerust en gelukkig hersteld. Sportleider Niels is ook weer op tijd terug. Artsen Mirjam en Jasper openen de sportinstructie voor de Muskathlon. Niels vertelt alles wat hij en Mark de afgelopen dagen hebben gedaan. Zandzakken door de rivier, 89 breaklights, 40 hangmatten, nauwkeurige routes, routepaaltjes, waterpunten, niets is aan het toeval overgelaten. Het lijkt wel een militaire operatie, alles is tot in de puntjes geregeld. Wat voelt dit enorm geruststellend voor de Muskathleten. Met een gerust hart kunnen we gaan toeleven naar dit mooie moment. De wandelaars starten om 22.00 uur, de ultralopers om 23.00 uur, de marathonlopers om 01.00 uur en de halve marathon om 03.00 uur. Om 04.30 uur starten er 40 lokale sporters die 12 kilometer zullen rennen. Gedurende de Muskathlon zal er een worshipdienst gehouden worden en langs de route zullen onze broers en zussen gaan bidden. Wauw, we zouden het liefst nu al willen starten.

Om de avond af te sluiten staat er nog een devotion op het programma. Vincent neemt ons mee in de aanbidding en we zingen: ‘Vul dit huis met Uw Glorie, Vul Colombia met Uw Glorie!’ Jafeth spreekt over de ervaring van vandaag met de bussen met pech. Stel je voor dat ons geloofsleven de bus is en de Heilige Geest de motor. Dan komen we niet vooruit. Hoe zit dit bij ons? Wordt ons denken vernieuwd door onze ervaringen deze week met de vervolgde kerk? Blijven wij ook staande in Nederland als er vervolging zou zijn? We moeten ons bekeren, 180 graden draaien van de wereld af en toedraaien naar onze Koning Jezus Christus. De preek van Jafeth is zo aansprekend dat het niet de groep is die steeds ‘amen’ zegt en maar de ganzen van ‘Los Gansos’. De bijbel spreekt dat we gehoorzaam moeten zijn. Onze wil moet wijken voor de wil van de Vader. We moeten dorst hebben naar Zijn Woord en verlossing. We hebben nog nooit zoveel gedronken als hier in Colombia, laten we dit ook doorzetten naar Zijn Woord, zodat we stand kunnen houden als we beproefd zullen worden. Want we worden vervolgd omdat ze Jezus ook hebben vervolgd. We sluiten af met de uitnodiging voor de Heilige Geest en bidden voor elkaar. Dit was een zeer goede dag! Dank u wel Here Jezus, voor alles wat u ons geeft!