Dag 4: we komen in beweging

Dag 4: we komen in beweging

Na een paar indrukwekkende dagen vol verhalen was het vandaag tijd om in beweging te komen. We verlieten ons hotel in Seoul en zijn gaan rijden naar het Olympisch stadion en naastgelegen olympisch park. Ruime pleinen, gezellige zitjes naast de waterkant en grote groene grasvelden kwamen ons tegemoet. We hebben een sportdag gehouden met 17 jongeren met Noord-Koreaanse roots. Deze jongeren zijn in China geboren, veelal uit gedwongen huwelijken, waarna ze met hun moeder naar Zuid-Korea zijn gevlucht. Ze hebben verschillende levensverhalen en afkomsten, maar hebben allen gemeen dat ze niet mee kunnen komen met het Zuid-Koreaanse onderwijs. Dit komt omdat ze achterlopen met lessen óf dat ze zelfs nog nooit op school hebben gezeten. De school waar ze nu heengaan biedt hen opvang en lessen om deze jongeren door te laten stromen naar het reguliere onderwijs.

Het was enorm leuk om met elkaar te sporten. Van zaklopen tot snoephappen en van levend voetbal tot oud Hollands spijkerpoepen. Taalbarrières vielen weg en er werd volop gelachen. Het team met Anno en Paulien heeft uiteindelijk alle spellen gewonnen en zij kregen een heuse ‘cup’ mee naar huis.

De Koreanen die we deze week ontmoetten gaan vaak met het ‘love ’teken op de foto. Een hartje gemaakt met je vingers, zoals in Nederland vaak gebruikt wordt door de generatie Gen-Z. Het symbool van liefde voor elkaar vonden we zo mooi dat we met de jongeren op die manier op de groepsfoto zijn gegaan.

Al nagenietend van deze heerlijke ochtend hebben we een lekkere lunch gehad en zijn we naar het hotel gereden aan de Hantan River, zo’n twee uur verderop. Onderweg werden mooie gesprekken gevoerd, getuigenissen gegeven en her-en-der vielen de oogjes even dicht. Wat is deze week tot nu toe bijzonder en ook intensief. We maken zoveel mee dat sommige deelnemers verbaasd zijn dat er pas drie dagen voorbij zijn.

Halverwege de middag settelden we ons, na een korte wandeling, aan de oever van de Hantan River. Hier nam Wieger ons mee in een devotion over de diepe liefde van God. Hij noemt ons Zijn kind. JIJ bent Zijn geliefde kind. Soms kan je in het leven zo opkijken naar andere mensen, jezelf hierdoor verlagen of negatief over jezelf denken, maar dat is niet hoe God naar jou kijkt. Paulus leert dat ons in Galaten 4 vers 7. “U bent nu geen slaven meer, u bent kinderen van God en als Zijn kinderen bent u erfgenamen, door de wil van God. “

Met deze woorden in ons hoofd was het tijd om een rondje te trainen. Er was een leuke route uitgezet langs de stromende watervallen van de Hantan River en wat rijstvelden. Halverwege het rondje ging de zon onder en kwam er een prachtig kleurenpalet aan de hemel tevoorschijn. Wat een cadeau.

Na een heerlijke opfrisbeurt kregen we dit keer even geen typische Koreaanse hapjes, maar pompoensoep, pasta, pizza en risotto.

We sloten de dag af met prachtige woorden van Piet die ons meenam in ‘de kracht van volharding’. Hoe kunnen onze Noord-Koreaanse broeders en zusters volharden onder die bizarre omstandigheden? En, op andere schaal weliswaar, hoe kunnen wij volharden in ons leven als we gebukt gaan onder zorgen? Dit kunnen we doen door de kracht die God ons geeft én door stap voor stap te “oefenen”. Zoals je bijvoorbeeld traint voor een marathon; dit gaat met pijn en moeite en dit vraagt volharding. Want als je direct opgeeft brengt dit je nergens. Zo is het ook in ons geloofsleven. Je mag hoop houden dat God voor je zorgt omdat hij dit zo vaak aan ons heeft beloofd. Hij is erbij, dus houdt vol!

Morgen zullen we een bijzondere dag hebben waarin we naar de Gedemilitariseerde Zone gaan, een grensgebied tussen Zuid- en Noord-Korea. We zullen er een tunnel bezoeken die in het verleden door Noord-Korea is gemaakt om Zuid-Korea te kunnen aanvallen. We vertellen in de volgende blog hoe dit was.