Dag 3: aanstekelijke vrijheid

Dag 3: aanstekelijke vrijheid

Het is nog geen 48 geleden dat we in Roemenië landden, maar het voelt alsof we hier al vele dagen zijn. We zitten vol met ervaringen. In deze intensieve reis groeien we als groep snel dichter naar elkaar toe. Een soort van teambuilding in een snelkookpan. De veiligheid die binnen de groep wordt ervaren om open te delen met elkaar is ontzettend bijzonder, en daar is ook deze ochtend weer getuige van.

Voordat we gaan ontbijten lopen we als groep bij de opgaande zon weer richting het park waar we gisteren hebben gesport. In de frisse buitenlucht, tussen de bomen en onder de beschutting van een klein paviljoen, beginnen we de dag met een tijd van aanbidding. We zingen ‘Mijn Jezus, Mijn Redder – Heer er is niemand als U’, en richten onze harten weer op onze Heer, onze Meester, met wie we mogen optrekken en van wie we mogen leren. Degene die ons voorgaat in zachtmoedigheid en kracht. We openen de Bijbel en kijken samen naar het verhaal van de Samaritaanse vrouw, waarin Jezus op een liefdevolle manier de ruimte schept om met de vrouw, die veroordeeld wordt door haar gemeenschap vanwege haar gedrag, het gesprek aangaat op hartsniveau. Hij richt zich niet op haar handelen, maar op wat er in het diepst van haar ziel gebeurt, want daar kan en wil Hij genezing brengen. En zo worden wij ook deze ochtend uitgenodigd om te kijken naar ons eigen leven, naar ons eigen gedrag, en om Hem daarin toe te laten om ons te laten zien wat daar op hartsniveau gebeurt. Net zoals Jezus zo doelbewust ervoor koos om door Samaria te gaan, voor de ontmoeting met deze vrouw, en de veilige setting voor haar creëerde om kwetsbaar te zijn, zo geloven we ook dat God met ieder van ons op reis is deze week en ons hier heeft gebracht met een reden.

Ook wij mogen vandaag in deze veilige setting Zijn uitnodiging ervaren om kwetsbaar te zijn, om onze pijnpunten bloot te stellen, zodat Hij ook daar herstel kan brengen. Een van onze Muskathleten deelde hoe zij zelf zo concreet ervoer hoe God specifiek door deze week in haar leven aan het werk was om op een punt van rauwheid de volgende stap in herstel te brengen, en het was een krachtige bemoediging voor ons allemaal om dit moment te omarmen en ons mee te laten nemen in de uitnodiging om dieper te gaan met Jezus.

Na wat tijd door te hebben gebracht in de stilte van het park, alleen of in tweetallen, keerden we terug naar het hotel voor het ontbijt en om onze laatste spullen bij elkaar te pakken voor onze busreis terug naar Boekarest.

Onze zeer vriendelijke, en ontzettend bekwame, buschauffeur liet ons op de weg naar het treinstation nog een paar minuten uitstappen om het voormalige huis van de communistische dictator Ceaușescu te bekijken. Dit gigantische gebouw met wel tweeduizend kamers is een fysieke reminder van het nog vrij recente communistische verleden van Roemenië, dat de huidige maatschappij heeft gevormd. Aangekomen bij het treinstation Gara de Nord, hebben we nog de tijd om eten te regelen voor de komende dertig uur die we onderweg zullen zijn. Een van de dingen die opvalt als we door dit deel van de stad lopen, is het grote aantal erotische shops; er is in elke straat wel één, als het er niet meerdere zijn. Het zet ons aan het denken over wat de jongeren die hier in dit land opgroeien allemaal meekrijgen en wat hun beeld is van seksualiteit en relaties. Wat voor voorbeeld krijgen ze in hun omgeving? Hoe vormt dit hoe ze op latere leeftijd naar zichzelf en hun eigenwaarde kijken?

Voordat we op de trein stappen, lezen we op het perron nog een stuk van het verhaal van Inez. Over haar reis naar Nederland vanuit Roemenië, toen ze werd verhandeld om in de prostitutie te gaan werken. Als we eenmaal onze coupés hebben gevonden en zijn gesetteld, wordt er een vervolg gegeven aan de devotion van vanochtend en nemen we in groepen de tijd om met elkaar onze kwetsbaarheid te delen. Net als de Samaritaanse vrouw deed toen zij terugging naar haar dorp en daarmee het Levende water dat Jezus háár had gegeven met zo velen om haar heen deelde. Het doet me denken aan de vrouwen die we bij Scharlaken Koord mogen begeleiden en die niet alleen zijn uitgestapt, maar ook hun leven aan Jezus hebben gegeven. Er zit in hen zo’n diep verlangen om de genezing en herstel die zíj hebben ervaren ook met anderen te delen; het Levende Water borrelt op en creëert een stroom die niet te stoppen is. En juist door open te zijn over hun kwetsbaarheid en eigen verleden, getuigen zij zó krachtig van de herstellende kracht van Jezus in hun leven.

De sfeer in de trein zit er goed in, en in alle coupés wordt gezellig gepraat en gelachen, worden er spelletjes gespeeld of diepe gesprekken gevoerd. Aan het eind van de middag verdelen de deelnemers zich in groepjes en gaan ze aan de slag met het thema preventie. Dit doen we door middel van een spel dat Scharlaken Koord heeft ontwikkeld om het gesprek aan te gaan met jongeren over relaties en seksualiteit. Er komen mooie gesprekken op gang. ‘Het heeft me op een andere manier naar mijn tienerjaren doen kijken en me doen realiseren in wat er allemaal op de jongeren afkomt tegenwoordig. Ik weet niet wat er van mij terecht zou zijn gekomen als ik nu een tiener was geweest’.

Jongeren, tieners en kinderen worden tegenwoordig met zo veel geconfronteerd, en door middel van dit soort spellen hopen we een veilige setting te kunnen creëren waarin op een laagdrempelige manier het gesprek kan worden aangegaan.

Intussen begint het buiten donker te worden, en worden de zitcoupés omgetoverd tot slaapcoupés, klaar voor de nacht. Er ontstaat een spontaan moment van worship in het smalle gangpad terwijl de bedden worden opgemaakt. Vanuit Scharlaken Koord krijgen alle deelnemers een gebedskaartje mee die ze de rest van de week met zich mogen meedragen, en meebidden voor de cliënten en het werk onder mensen die in de prostitutie zitten. Met alle verhalen die we gehoord hebben kan het soms zo uitzichtloos lijken, maar we weten dat Jezus bevrijding en herstel kan geven aan al deze mensen, net zoals Hij dat deed bij de Samaritaanse vrouw, dus dat is ons gebed. Niet alleen dat vrouwen vrijkomen uit de prostitutie, maar ook dat klanten vrijkomen van hun seksverslaving, en dat jongeren en tieners vrijkomen van de druk die de maatschappij hen oplegt en dat ze mogen gaan wandelen in hun God-gegeven identiteit. Bid je mee?