Dag 3: Break our heart for what breaks yours
Blog door: Ytjanda Sloot
Het is 5:30 uur. De wekker gaat. Tijd om rustig wakker te worden hebben we niet, want om 6:00 uur worden we beneden verwacht voor het uitchecken en het ontbijt. Eenmaal in de ontbijtzaal aangekomen, ziet iedereen er, ondanks de korte nacht(en), verrassend fris uit.
Hoewel we wel een beetje tegen het wachten en de vliegreis naar Kupang opkijken, is het ook echt even een moment van ontspanning en rust. Tijd om een kopje koffie bij de Starbucks te drinken, een souvenir te kopen, de indrukken te verwerken en met anderen te praten. De tijd gaat snel voorbij en voordat we het doorhebben zijn we op Timor!
Meteen na aankomst vertrekken we naar ons tweede projectbezoek. De reis hier naartoe, maakt meteen veel indruk. Je ziet toch wel duidelijke verschillen tussen het toeristische Bali en het eiland Timor. Er ligt heel veel afval langs de weg en de "huisjes" lijken bijna onbewoonbaar.
Na een halfuurtje rijden komen we aan bij Gmit Pohonitas Manulai II, een Protestantse Kerk in Kupang. We worden met ontzettend veel enthousiasme en gastvrijheid onthaald. De kinderen hebben mooie tasjes voor ons gemaakt en hand in hand met één van de kinderen worden we richting de lunch gebracht. Als we deze hebben gekregen, mogen we de kerk in, waar we worden verrast met een dansoptreden, een vrouwenkoor en een kinderkoor. Het vrouwenkoor had zelfs het lied "Omdat Hij leeft" ingestudeerd. Hun Nederlandse uitspraak is verrassend goed. Na een welkomstwoord van de lokale dominee en Jesse, worden we in groepjes naar buiten gebracht. Er staan workshops op het programma die in het project ook aan de kinderen worden gegeven.
Nadat er een groepsfoto van ons is gemaakt (door zo'n twintig mensen), vertrekken we gezamenlijk naar het nieuwe gebouw van het Child Development Center. Samen met een groepje kinderen worden er windmolens of souvenirs gemaakt, worden baby's gevoed, worden de nagels gelakt of wordt er flink ingespannen. Een aantal mannen werkt zich flink in het zweet op het voetbalveld. Andere fanatiekelingen gaan los op de dansvloer. Al snel klinken ook de 'macarena' en 'hoofd, schouders, knie en teen' door het gebouw. Intussen willen de kinderen en volwassen maar al te graag met ons op de foto. Hoewel je bijna niet in een land kunt komen waar je geen Nederlander treft, op Timor zijn ze het duidelijk niet gewend.
Als we na een korte reis in ons nieuwe hotel aankomen hebben we tijd om een duik te nemen in het zwembad en te genieten van het buffet. 's Avonds is het weer tijd voor een devotion.
Een voor een komen we rustig de zaal binnen en gaan we zitten. Zoals elke devotion beginnen we met zingen. Hierna deelt Jesse rake woorden. Want wat wij allemaal voelen, zien en ervaren, maar niet echt uitspreken, wordt nu wél onder woorden gebracht. We zien zoveel blijheid, dankbaarheid, iedereen toont aan ons een glimlach. Wat doen wij hier eigenlijk als alle mensen zo gelukkig zijn? Maar wat gaat er écht schuil achter die glimlach? Jesse en Joshua zijn vanavond samen op zoek geweest bij Sarah om hier antwoorden op te krijgen. Sarah is het voorbeeld van een meisje die dankzij Compassion weer een hoopvolle toekomst heeft gekregen. Ze deelt haar ervaringen en die van vrienden. Achter die glimlach schuilt vaak zoveel ellende, zoveel pijn. De mentale gezondheid onder jongeren is enorm slecht. In Nederland is de taboe grotendeels doorbroken. In Indonesië is dat niet het geval. Ze kunnen niet delen wat er in hun hoofd speelt, want dan worden ze afgesneden van de familie. Daarnaast is er vaak een dominante, trotse vader in het gezin, die geen liefde toont aan zijn kind. Het kind mist de erkenning en de bevestiging dat het geliefd en waardevol is. Dat het ertoe doet. Jongens belanden hierdoor vaak in de criminaliteit. Meiden van 13/14 jaar "verkopen" zichzelf via seksapps en spreken met mannen af in hotels.
Jesse zet het verhaal in het licht van Genesis 2 en 3 en Marcus 4: 35-39. In Genesis lezen we hoe het kwaad in de wereld kwam en hoe de wereld écht bedoeld was. Máár: in Marcus zien we dat het kwaad niet het laatste woord heeft. We mogen weten dat het Licht sterker is dan het duister. Een verhaal van hoop!
In de war en emotioneel vragen we ons af wat we moeten en kunnen doen. We besluiten te zingen, te bidden en te overleggen wat we nu kunnen betekenen op Timor.
Wat een intense afsluiting van de dag. We zingen regelmatig "Break our heart for what breaks Yours", zonder echt te beseffen wat dit betekent. Vandaag hebben we dit met zijn allen ervaren.
