Dag 1 en 2: het gaat nu écht beginnen

Het is midden in de nacht als de bus klaarstaat in Zwolle. Via tussenstops op carpoolplekken in Leusden en Hazeldonk rijden we naar het vliegveld in Brussel waar ook al een deel van de groep rechtstreeks naartoe gereisd is. Het is nog vroeg, maar de sfeer zit er al goed in. Je kunt goed merken dat de groep gespannen is, maar er vooral ook zin in heeft.

Als de laatste spullen verdeeld zijn onder de deelnemers trapt Maaike onze reis af met een korte boodschap uit de Bijbel. We lezen het verhaal van Jezus die over het meer loopt. Wat opvalt is dat hij zijn leerlingen gerust stelt. Juist als er bij Petrus twijfels zijn. Zo mogen wij ook op reis gaan. Als we twijfels hebben over alles wat we achter laten of juist over wat we mee gaan maken met elkaar: Hij is erbij.

Na een lange vlucht, met tussenlanding in Kigali, landen we zo’n elf uur later om 23:00 uur lokale tijd op het vliegveld van Entebbe. Hier worden we meteen gedwongen om mee te gaan in het nieuwe, rustigere tempo dat hier wordt gehanteerd: we mogen in de rij voor de visumcontrole. Eén missende koffer en een kleine drie uur later komen we rond 2:00 uur ’s nachts bij het hotel aan. Hier staat nog een heerlijke snack voor ons klaar en wachten de laatste mededelingen voor we heerlijk kunnen gaan slapen.

Ons avontuur begint helaas anders dan verwacht. Terwijl wij in het vliegtuig zaten, is in Kampala, de hoofdstad van Uganda, een Ebolabesmetting geconstateerd. Annemieke en Marjan, die al in Uganda waren om alles voor te bereiden, hebben de hele dag veel contact gehad met alle veiligheidsteams om hier op de juiste manier mee om te gaan. Uiteindelijk wordt besloten dat de projectbezoeken die voor de volgende dag gepland stonden uit voorzorg niet doorgaan. In plaats daarvan brengen we onze eerste dag in Uganda door in ons hotel met een alternatief programma. De planning was al om op zaterdag naar het noorden van Uganda te reizen. Aangezien de Ebolabesmetting alleen gekoppeld is aan de hoofdstad Kampala is het meer dan veilig om ons programma hier voort te zetten als gepland.

Na een korte nacht slaap is het dan tijd voor de eerste dag. Zodra het heerlijke ontbijt achter de kiezen is, gaan we naar de hoteltuin waar het leiderschapsteam van Compassion Uganda ons welkom zal heten. Ze vertellen ons meer over het land, de cultuur, de gebruiken en nemen ons kort mee in wat we deze week kunnen verwachten. Het helpt ons enorm om het land en de mensen hier beter te leren begrijpen.

Aansluitend aan het welkom leidt Job ons in de aanbidding. We zingen een aantal nummers met elkaar, waarna het tijd is voor de eerste devotion van de week. Jacob neemt ons mee in Mattheüs 4, het verhaal waar Jezus zijn leerlingen roept. Het is het startpunt voor ons thema van deze week: ‘kijken door de lens van de leerlingen naar de lessen van de leraar.’

Jezus roept zijn discipelen met de woorden ‘Lekh Acharai’, wat volg mij betekent. De woorden die Jezus hier gebruikt zijn echter een bijzondere manier van volgen. In deze tijd werden deze woorden gebruikt voor de leerlingen die de rabbi’s wilden volgen. Dit was een enorm lang en ingewikkeld traject wat slechts voor weinigen was weggelegd. Jezus zet hier alles op z’n kop door zijn leerlingen ‘gewoon’ uit te nodigen Hem te volgen, een uitnodiging die Hij heeft voor ons allemaal. We hoeven hier niks voor te kunnen, we hoeven Hem alleen maar te volgen.

’s Middags staat er een virtueel projectbezoek op het programma. De vier projecten die we vandaag zouden bezoeken zijn enorm lang bezig geweest om alles voor te bereiden. We willen hen de mogelijkheid geven om dit toch nog op een manier te kunnen laten zien en zelf zijn we ook enorm benieuwd naar de projecten en de verhalen. Via een Zoom-verbinding kijken en luisteren we mee. In het begin is het even wennen, maar op een gegeven moment dansen wij in onze ruimte net zo hard mee als de Ugandezen aan de andere kant van de verbinding. Het is jammer dat we hen vandaag niet echt hebben kunnen ontmoeten, maar het was mooi om zo alsnog verbonden te zijn.

Het laatste deel van de middag gebruiken we om even bij te komen van de lange reisdag van gisteren. En eerlijk is eerlijk, bijna iedereen uit de groep kan dit best goed gebruiken. ’s Avonds staat er weer een heerlijk diner voor ons klaar en is het tijd voor de tweede devotion van vandaag en gaan we in teams uit elkaar om de afgelopen twee dagen na te bespreken. Morgen staat er een lange busrit richting Gulu op het programma, dus we duiken vanavond relatief op tijd ons bed in!