Dag 7: de laatste...

Dag 7: de laatste...

Hoe geven we woorden aan de Muskathlon die gisteren plaatsvond…?

Het kippenvel begon al bij de start van de wandelaars. Na zo’n lange en intensieve voorbereiding van fondsenwerven en trainen was daar het moment om 23:00 uur. We zwaaiden ze uit en wensten ze Gods zegen.

Na een korte nachtrust voor de rest was het startschot voor hen rond 6:30 uur. Knielend baden we het ‘Onze Vader’. Want deze sportieve prestatie is niet zomaar iets, het is een loop met de Heer! We sporten tot eer van Zijn Naam. Zie het liveblog van gisteren voor meer berichtjes over deze dag. Wat was het overweldigend en bijzonder, een dag om nooit meer te vergeten. Deze “bubbel” van liefde sloten we ‘s avonds af met een feestelijk diner, inclusief leuke gesprekken en een torenhoge taart.

Deze laatste morgen gingen we weer naar Soji Mountain waar nu een dikke laag mist het uitzicht vertroebelde. Terwijl we zongen en luisterden naar de laatste devotion was er ruimte voor getuigenissen. Verschillende deelnemers en crew deelden hoe God deze week tot hen had gesproken en hoe Hij hun zo persoonlijk heeft aangeraakt. De ene gaf aan dat Hij God zo dichtbij had ervaren toen ze in het diepe donker aan het wandelen waren. Onze broers en zussen uit Noord-Korea vluchten soms ook in het pikkedonker en ook daar is God bij. Een andere deelnemer deelde over zijn blessure en hoe hij verwachtingen had van zijn halve marathon. Een stiekeme wens tot het neerzetten van een goede prestatie boog zich om in nederigheid en afhankelijkheid van God. Zijn blessure was daar, maar door alles heen ervaarde hij 21 kilometer lang de nabijheid van de Vader. Geen trots voor zichzelf, maar dankbaarheid voor onze Heer en Heiland!

Toen het laatste lied ‘Een toekomst vol van hoop’ gezongen werd, kwam ook Noord-Korea uit de mist tevoorschijn. Een emotioneel moment. Als laatste hebben we in kleine groepjes gedeeld wat voor eenieder een hoogtepunt is geweest en iets wat meegenomen wordt naar Nederland.

Het zal omschakelen zijn om het dagelijks leven weer in te gaan en te delen over onze ervaringen. Daarvoor hebben we met elkaar gebeden.

Jong en oud samen. Een mooi voorbeeld is het gesprek van drie deelnemers. Een van hen gaf aan dat God hem deze week echt weer heeft aangeraakt, nadat hij al langere tijd niet zo met Hem bezig was. Maar, hoe nu verder? Er sloop onzekerheid in. De andere twee deelnemers kregen tijdens het gesprek een beeld van de Here God: een grote boom. Geworteld zijn in Jezus moet groeien, net zoals een boom. En dat kan alleen met water. Water dat Gods Woord is. Neem de tijd en groei uit tot een grote boom die sterk is en de stormen van het leven kan doorstaan. Je hoeft het niet alleen te doen; een boom heeft ook andere bomen om zich heen nodig om optimaal tot bloei te komen. Na dit gesprek baden ze samen en koos deze jongeman om Jezus te volgen. Wauw!

Wat een mooi voorbeeld van hoe we elkaar deze week konden helpen en er voor elkaar mochten zijn.

We spendeerden de middag in Seoul in en om het oude keizerlijke paleis. Een megagroot terrein met allerlei Koreaanse architectuur, watertjes en pleinen. Leuk om hier met elkaar doorheen te lopen! Na een aantal uur vrije tijd waarin we souvenirtjes konden kopen en een drankje deden, troffen we elkaar in een foodstreet waar we ‘het laatste avondmaal’ met elkaar hadden. En hoe kon het ook anders: Koreaanse soep met vlees en lekkere bijgerechtjes. Wat werd er veel gelachen en wat zijn we dankbaar voor alle ontmoetingen die deze week hebben plaatsgevonden.

De Muskathlon is zo’n bijzonder geloofsavontuur. Een reis vol met indrukwekkende verhalen waarin je niet wegkijkt voor onrecht. Een jaar lang in beweging komen en een avontuur aangaan dat blijvende verandering kan brengen, niet op de laatste plaats bij de deelnemers zelf. Omdat we zo gunnen dat andere mensen ook deze ervaring krijgen en uit hun comfortzone stappen, deelden we estafettestokjes uit. De reis van de deelnemers zit erop, het stokje kan overgedragen worden. Sommige deelnemers hebben al iemand in gedachten, anders gaan er even over nadenken. De stokjes gaan in ieder geval mee naar Nederland!

Morgen vliegen we, via Polen, weer naar huis. We verwachten rond 22:25 uur (NL’se tijd) weer voet op Nederlandse bodem te zetten.

Dit was de laatste blog van de Muskathlon Zuid-Korea. Dankjewel voor je betrokkenheid en je gebed. Wie weet tot een volgende Muskathlon!

Gods zegen!