EINDELIJK mag ik gaan! Ooit heb ik mij opgegeven voor een Muskathlon omdat ik niet kan wegkijken voor wat er gebeurd in de wereld. Namelijk teveel onrecht! Ik zou eerst mee met een reis naar Oeganda, daarna Indonesie, maar vanwege Covid-19 konden beide helaas niet doorgaan. In deze periode gebeurde er veel en na de zoveelste teleurstelling wilde ik bijna opgeven. Ik kon niet meer het perspectief zien waarom ik graag een Muskathlon wilde gaan lopen. Namelijk iets te doen waar mijn hart het diepste naar verlangt. Dit is het helpen van mensen in extreme armoede. Ik geloof dat God mij op deze manier heeft gemaakt. Graag wil ik gehoor geven aan mijn roeping. Ondanks dat ik het gehoor geven soms spannend vind, wil ik toch in vertrouwen gaan. Gaan in het spoor van gerechtigheid om echt een verschil te maken in het leven van mensen. Ik wil mensen laten weten dat ze wel degelijk gezien worden. Ik wil graag dat kinderen naar bed kunnen gaan met een maaltijd. Ik wil dat kinderen naar school kunnen gaan i.p.v. te werken op een vuilnisbelt. Om dit mede te bewerkstellen proberen we zoveel mogelijk geld in te zamelen. Als toetje loop ik ook nog eens een Marathon. Voor hen, maar ook voor jou :)